Strefa dla zalogowanych >
Co to jest zaburzenie Pica i jakie formy tego schorzenia rozróżniamy?
Zaburzenie Pica jest definiowane jako kompulsywne połykanie substancji, które nie są żywnością lub ogromny apetyt, na nieprzetworzone produkty spożywcze. Objawy choroby muszą trwać przynajmniej miesiąc, by móc zdiagnozować schorzenie. Można zaobserwować je u wszystkich grup wiekowych, ale najczęściej u kobiet w ciąży i u małych dzieci, szczególnie u opóźnionych w rozwoju. Do najbardziej rozpowszechnionych form zaburzenia Pica należą :
- geofagia (spożywanie gliny albo brudu),
- pagofagia (spożywanie lodu),
- amylofagia (spożywanie surowej skrobi),
- ryzofagia (spożywanie surowego ryżu),
- koniofagia (spożywanie kurzu),
- trichofagia (zjadanie włosów lub wełny),
- ksylofagia (spożywanie drewna).
Przyczyny i patomechanizm schorzenia
Najczęstszą przyczyną powstawania tego zaburzenia jest niedobór żelaza. Najczęściej występujące formy związane z niedoborem żelaza to: geofagia, pagofagia, amylofagia, ryzofagia. Geofagia często jest odnotowywana przy niedoborze żelaza w czasie ciąży w krajach rozwijających się. Problem również może być związany z niedoborem cynku lub innego składnika odżywczego.
Również u osób z pewnymi problemami psychicznymi, takimi jak schizofrenia i zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, może dojść do spożywania produktów, które nie są żywnością jako sposób na radzenie sobie z chorobą.
Restrykcyjna dieta i niedożywienie może również prowadzić do łaknienia spaczonego. W tych przypadkach jedzenie rzeczy niejadalnych może zapewnić choremu uczucie pełności. Patomechanizm zaburzenia Pica wiąże się ze zmniejszoną aktywnością oksydazy cytochromowej w błonach śluzowych jamy ustnej. Poza tym centralny mechanizm schorzenia jest związany z niedoborem żelazozależnych enzymów w centralnym układzie nerwowym.
Leczenie
Leczenie zaburzenia Pica zazwyczaj zaczyna się leczeniem powikłań, które mogą być skutkiem spożycia przedmiotów niespożywczych. Następnie ważna jest ocena psychologiczna, żeby stwierdzić, czy u pacjenta występują zaburzenia obsesyjno-kompulsywne lub inne problemy psychologiczne, które leczy się za pomocą terapii i leków. Ważne jest również uzupełnienie niedoborów pokarmowych, zwłaszcza składników mineralnych odpowiedzialnych za rozwój tego schorzenia. Przy objawach u osób, które się nadmiernie odchudzają i są niedożywione bardzo ważne jest, by skończyć z restrykcyjną dietą i odchudzać się w sposób zdrowy, nie zagrażający życiu.
Piśmiennictwo:
- Miller J.L.: Iron Deficiency Anemia: A Common and Curable Disease, Cold Spring Harb Perspect Med., 2013, 3, 1-13
- Yadav D. Chandra J.: Iron Deficiency: Beyond Anemia, Indian J Pediatr, 2011, 78, 65-72
- Walker H.K., Hall W.D., Hurst J.W.: Clinical Methods: The History, Physical, and Laboratory Examinations, Boston Butterworths, 1990
- http://www.medonet.pl/dolegliwosci,dolegliwosci-profil,1577473,1,zaburzenia-laknienia-apetytu,index.html
