W nowych badaniach stwierdzono, że utrzymujący się niski wskaźnik masy ciała (ang. body mass index – BMI) u dzieci, począwszy od wieku 2 lat dla chłopców i 4 lat dla dziewcząt, może być czynnikiem ryzyka rozwoju jadłowstrętu psychicznego w okresie adolescencji.
Wykazano, że utrzymujący się wysoki BMI w dzieciństwie może być czynnikiem ryzyka późniejszego rozwoju bulimii, zespołu kompulsywnego objadania się i stosowania środków przeczyszczających. To duże badanie populacyjne opiera się na analizie danych od 1502 osób, które uczestniczyły w Avon Longitudinal Study of Parents and Children w Wielkiej Brytanii. Badanie opublikowane w „American Academy of Child and Adiaters Psychiatry”.
Badanie
„Do tej pory mieliśmy niewiele wskazówek na temat diagnozowania dzieci, które mogą być narażone na zwiększone ryzyko rozwoju zaburzeń odżywiania w późniejszym okresie dojrzewania”, powiedziała dr Zeynep Yilmaz, pierwszy autor publikacji i pracownik University of North Carolina School of Medicine (USA).
Współautorka, dr Cynthia Bulik, komentuje, że pediatrzy powinni być czujni w przypadku dzieci, które mają niską masę ciała. Może to być wczesnym sygnałem ostrzegawczym ryzyka występowania dla jadłowstrętu psychicznego. To samo dotyczy dzieci, które mają wysokie BMI – ich ryzyko jest zwiększone w przypadku innych zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia i kompulsywne objadanie się.
Autorzy informują, że chociaż zaburzenia odżywiania mają podłoże psychiczne, to badanie podkreśla potrzebę uwzględnienia metabolicznych czynników ryzyka obok psychologicznych, socjokulturowych i środowiskowych. „Różnice w masie ciała dzieci w wieku młodzieńczym, u których później rozwinęły się zaburzenia odżywiania, zaczęły pojawiać się w bardzo młodym wieku – o wiele za wcześnie by być spowodowane presją społeczną na redukcję masy ciała lub stosowanie diet niskokalorycznych. Bardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem jest to, że podstawowe czynniki metaboliczne pod wpływem genetyki mogą predysponować te osoby do danej masy ciała”.
„Nasze wyniki podkreślają również wieloczynnikowe podłoże zaburzeń odżywiania, a także potrzebę opracowania narzędzi wczesnego wykrywania, które mogłyby być stosowane w ramach rutynowych badań kontrolnych przez wszystkich pediatrów”.
Źródło: Zeynep Yilmaz, Nisha C. Gottfredson, Stephanie C. Zerwas, Cynthia M. Bulik, Nadia Micali. Developmental Premorbid Body Mass Index Trajectories of Adolescents With Eating Disorders in a Longitudinal Population Cohort. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2018;
