Pierwszy to: klient/pacjent posiada wszystkie informacje. Jeśli klientowi/pacjentowi zależy na poprawieniu swojej diety/stylu życia itd., może przywołać wspomnienia sprzed wielu lat, wymienić rozwiązania, których już próbował, wskazać co zadziałało, a co nie. Dietetyk dopóki nie zapyta – nie wie. Klient/pacjent zawsze ma więcej informacji niż dietetyk.
Drugi powód: zadawanie pytań motywuje do zaangażowania. Aby zmiana w życiu pacjenta/klienta była realna i osiągalna, nie jest ważna świadomość, że „coś należy zrobić”, tylko motywacja. Oznacza to mniej więcej tyle, że „własne” rozwiązania klienta/pacjenta (oczywiście subtelne nakierowanie z naszej strony na te rozwiązania są konieczne) przynoszą lepsze rezultaty niż podpowiedzi dietetyka.
Kolejny powód: zadawanie pytań dodaje pewności siebie. Ludzie często pytają, radzą się innej osoby przed podjęciem decyzji, jednak w większości przypadków klienci/pacjenci wiedzą co należy zrobić, nie mają jednak odwagi, by wykonać pierwszy krok.
Czwarty powód to taki, iż zadawanie pytań rozwija zdolności kierowania własnym życiem/kontroli nad nim. Dietetyk widzi problem i mówi: „Coś trzeba z tym zrobić.”, dobry dietetyk zapyta: „A co Ty byś zrobił w tej sytuacji”. Sprawia to tyle, że pacjenci przestają polegać na sugestiach i zaczynają przejmować odpowiedzialność za sytuację, w której się znaleźli.
Ostatni powód: zadawanie pytań buduje poczucie wartości. Wszyscy pragną być rozumiani i doceniani. Zadawanie pytań pozwala budować więź z pacjentem, pytając doceniamy rozmówcę i okazujemy mu szacunek. Poświęcenie czasu na zadawanie pytań i słuchanie rozmówcy przekonuje pacjenta/klienta, że naprawdę chcemy go poznać i dobrze pokierować, wtedy jest gotowy na przełomowe zmiany.
