Gdy u dziecka zostaje zdiagnozowana celiakia, rodzina staje przed bardzo dużym wyzwaniem. Jak zorganizować codzienną dietę w domu i w szkole, jak traktować dziecko, czy pozwolić mu na zabawy z rówieśnikami? Jesteś rodzicem dziecka na diecie bezglutenowej lub dietetykiem, który pomaga poradzić sobie z tą sytuacją? Oto 5 wskazówek, które mogą być naprawdę przydatne.
1. Z wprowadzeniem diety najlepiej nie zwlekać
Jeśli u dziecka zdiagnozowano celiakię, dietę warto rozpocząć jak najszybciej. To pozwoli przede wszystkim szybciej zregenerować kosmki jelitowe dziecka i zadbać o jego zdrowie (nieleczona celiakia może powodować m.in. problemy ze wzrostem i rozwojem czy anemię).
Im dieta zostanie wprowadzona szybciej (u młodszego dziecka), tym prościej powinno to również przebiegać. Im dziecko młodsze, tym mniej smaków zna i tym łatwiej będzie przyzwyczaić je do nowego sposobu odżywiania.
Uwaga! Gluten powinien być wyeliminowany po postawieniu jednoznacznej diagnozy (badanie DNA, badania krwi, ew. biopsja jelita) i zawsze po okiem dietetyka oraz lekarza.
2. Warto rozważyć rozpoczęcie diety u całej rodziny
Przede wszystkim w domu. To zminimalizuje ryzyko zanieczyszczenia jedzenia bezglutenowego glutenem (o co łatwo, gdy obok siebie przygotowywane są różne posiłki) i ułatwi codzienną dietę. Cała rodzina powinna być jednak pod opieką dietetyka, a dieta powinna być bardzo urozmaicona i bogata w składniki odżywcze.
Gdy nie ma takiej możliwości, dobrze postarać się o przygotowanie bezglutenowych zamienników, które będą równie atrakcyjne jak te z glutenem. Jeśli chore dziecko ma rodzeństwo, żadna dieta nie może być też uznawana za lepszą, aby nie powodować między rodzeństwem niepotrzebnych konfliktów. Dietę bezglutenową chorego dziecka warto traktować jako zwykłą zasadę obowiązującą w domu.
3. Dobrze wytłumaczyć bliskim dziecka, na czym polegają dieta i choroba
Nie chodzi o to, aby manifestować, że dziecko jest chore i definiować je tylko przez pryzmat diety. Wiele osób wciąż może mieć jednak mylne przekonanie, że dieta bezglutenowa to „widzimisię”, fanaberia rodziców. W takiej sytuacji babcia czy ciocia mogą po kryjomu podawać dziecku gluten czy prosić, by zjadło „tylko kawałeczek” ciasta. Bliscy muszą mieć świadomość, że osobie z celiakią szkodzi nawet minimalna ilość glutenu.
4. Wychowawcy czy opiekunowie też powinni wiedzieć o diecie dziecka
Zaraz po postawieniu diagnozy warto porozmawiać z wychowawcą dziecka w szkole czy przedszkolu i ustalić plan działania. Być może w placówce obecne są również inne dzieci na diecie bezglutenowej i wspólnie łatwiej będzie np. zamówić bezglutenowy catering?
Wychowawca powinien mieć świadomość, na czym polega celiakia i jak musi wyglądać dieta dziecka. Warto również porozmawiać z innymi rodzicami, np. na zebraniu. Taka rozmowa nie powinna nikogo straszyć, a jedynie rzeczowo wytłumaczyć i przybliżyć chorobę oraz dietę bezglutenową. Nauczyciele, opiekunowie i inni rodzice najczęściej przychylnie podchodzą do tego typu niestandardowych sposobów odżywiania.
5. Dziecka z celiakią nie można izolować od rówieśników
Wycieczki klasowe, urodziny, kiermasze ciast i inne wydarzenia towarzyskie czy szkolne… Dziecko z celiakią powinno w nich wszystkich uczestniczyć. Izolowanie go od rówieśników może wywołać u niego poczucie wyobcowania i „inności” oraz niekorzystnie wpłynąć na jego pewność siebie i przyszłe życie. Dziecko powinno czuć się akceptowane mimo swojej choroby i brać udział we wszystkich wydarzeniach – oczywiście bezpiecznie.
Jak? Jeśli wiadomo z wyprzedzeniem, że takie wydarzenie będzie miało miejsce (np. wigilia klasowa), warto przygotować dziecku przekąski bezglutenowe i zachęcić do podzielenia się z innymi dziećmi. Na wypadek urodzin w klasie czy innego niezaplanowanego wydarzenia można natomiast przekazać wychowawcy kilka bezglutenowych słodyczy, które danego dnia da dziecku.
Warto swojemu dziecku zaufać! Powinno dokładnie znać zasady diety bezglutenowej i wiedzieć, że w razie czego może zgłosić się po pomoc.
