Neofobia żywieniowa

Co to jest neofobia żywieniowa i u kogo najczęściej występuje?

Neofobia jest to niechęć i niepewność próbowania i spożywania nowych pokarmów. Zjawisko to nazwano „paradoksem wszystkożercy”. Małe dzieci przejawiają zachowania neofobiczne względem pożywienia, jednak w końcu będą musiały zacząć akceptować i zjadać produkty, które początkowo mogły wydawać im się groźne. Niemowlęta do 12 miesiąca życia cechuje postawa otwartości na nowe smaki, która zmniejsza się z wiekiem.  Jest to bardzo częste zjawisko i występuje szczególnie u dzieci między 2. a 5. rokiem życia. Wiąże się z przybywaniem nowych produktów w jadłospisie małego dziecka. Neofobia jest silniejsza u płci męskiej, niż u żeńskiej i ma charakter rodzinny. Dziecko najczęściej odmawia jedzenia warzyw, mięsa i owoców.

Jak rozróżnić neofobię od wybrzydzania przy stole?

Różnica między neofobią żywieniową a wybrzydzaniem sprowadza się do tego, że dziecko grymaszące odmawia jedzenia produktów, które wcześniej lubiło i jadało. Dodatkowo nie chce spożywać  nowych produktów ze względu na ich strukturę, barwę. Dziecko noefobiczne wyraża niechęć do jedzenia nieznanych mu produktów, również tych tylko wyglądających na nieznane, podanych w innej formie niż zazwyczaj.

Jak sobie radzić z neofobią żywieniową u dzieci?

Badania wykazują, że już sama ekspozycja na nowe potrawy może zmienić preferencje dzieci. Odmowa jedzenia nie będzie odbywać się zawsze, dlatego nie należy zniechęcać się po kilku próbach. Cierpliwe podawanie niechcianego pokarmu, nawet 10-15 razy, może zaowocować sukcesem. Birch i Martin (1982) przeprowadzili badanie, w którym podawali dwuletnim dzieciom nowe potrawy przez 6 tygodni. Każdy z produktów prezentowali różną ilość razy. Jeden 20 razy, drugi 10 razy, trzeci 5 razy, a ostatni pozostał nowy. Uzyskane wyniki świadczyły o istnieniu bezpośredniego związku pomiędzy ekspozycją danego produktu, a preferencjami pokarmowymi. Badanie wykazało, że potrzeba co najmniej 8-10 ekspozycji do wystąpienia wyraźnej zmiany preferencji. Zauważono również, że jeśli do jadłospisu dodaje się coraz więcej nowych potraw, zyskują one akceptację po coraz mniejszej liczbie ekspozycji. Podobne badania wskazują, że dzieci są bardziej skłonne kosztować jedzenia jeżeli kupują je ich rodzice (Busick i In., 2008).  Zaufanie dziecka do podawanego posiłku wzrasta również, kiedy widzi, że zjadają go razem z nim osoby dorosłe (np. rodzice). Bardzo ważne jest także, żeby dziecko było wypoczęte rozpoczynając posiłek. Zbyt głodny albo zmęczony maluch, często nie może się skupić na posiłku. Dlatego warto regularnie podawać mu posiłki (co 3-4 godziny) i zadbać o higienę snu. Należy również zwrócić uwagę na to co jada między posiłkami, ponieważ wpływa to na jego apetyt na zdrowe produkty.

Źródła:

• Ogden J.: Psychologia odżywiania się. Od zdrowych do zaburzonych zachowań żywieniowych, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2010

• Kozioł-Kozakowska A., Piórecka B.:  Neofobia żywieniowa jej uwarunkowania i konsekwencje zdrowotne, Standardy Medyczne, Pediatria, 2

• http://www.1000dni.pl/1000-dni-zywienia-dziecka/powyzej-3-roku-zycia/7-neofobia-czyli-kiedy-dziecko-nie-chce-jesc#