Prawidłowa masa ciała a metaboliczna otyłość

Osoby zdrowe, które nie są otyłe, mogą mieć skumulowaną ilość tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha – czyli otyłość brzuszną (trzewną). W piśmiennictwie możemy znaleźć kilka określeń dla tego typu jednostek. Jednak jedną z proponowanych propozycji autorów jest określenie zespół metaboliczny u nieotyłych z nadmiernym gromadzeniem tłuszczu brzusznego. Osoby z ww. zespołem charakteryzują się objawami co ci z zespołem metabolicznym.

Występują u nich:

• obniżona wrażliwość na insulinę
• hiperinsulinemia
• podwyższone ciśnienie tętnicze krwi
• hipertriglicerydemia.

Te dysfunkcje prowadzą do rozwoju wielu chorób, w tym śmiertelnych. Problem metabolicznej otyłości u osób z prawidłową masą ciała był już poruszany w 1989, gdzie autorzy badań stworzyli punktację składającą się z 22 cech (tab.1). Każda cecha ma określoną ilość punktów, uzyskanie 7 predysponuje do rozpoznania zespołu metabolicznego u nieotyłych z nadmiernym gromadzeniem tłuszczu brzusznego.

Wymienione czynniki w tabeli to wskaźniki laboratoryjne, antropometryczne i środowiskowe. Utworzenie tego typu skali jest pomocne w zdiagnozowaniu patologii, jednak do dziś nie utworzono konkretnych kryteriów świadczących o tym zespole. Zdania badaczy są podzielone, jedni wskazują, iż mogą to być osoby z BMI (Body Mass Index) poniżej 25kg/m², kolejnych do 27kg/m². Ciekawym doniesieniem jest fakt, iż nawet niewielki wzrost masy ciała (oczywiście nie mam na myśli sportowców budujących masę mięśniową) w granicach 2-10kg w dorosłym życiu może wpływać na rozwój zespołu metabolicznego i powikłań z nim związanych.

Tabela 1 Bednarek-Tupikowska G., Matczak-Giemza M., Kubicka E., Krzyżanowska-Świniarska B. (2007)