Zdobywamy K2!

Avatar photo
k2

Rola i znaczenie menachinonu (witamina K2) w profilaktyce i leczeniu osteoporozy

Osteoporoza to metaboliczna choroba kości charakteryzująca się postępującym ubytkiem masy kostnej, osłabieniem struktury przestrzennej kości, co przyczynia się do osłabienia funkcji mechaniczno-podporowej i zwiększonej podatności na złamania. Jednocześnie choroba ta należy do schorzeń, którym można zapobiec poprzez właściwą dietę oraz aktywność fizyczną.

Zalecenia żywieniowe, stosowane w profilaktyce osteoporozy, opierają się na dostarczaniu organizmowi z codzienną dietą odpowiedniej ilości pełnowartościowego białka, wapnia – najlepiej pochodzącego z produktów mlecznych zawierających laktozę (ze względu na wzrost absorpcji wapnia z pożywienia), dostarczaniu witaminy D – z ryb, mleka i jego przetworów. Ważna jest również podaż witaminy C, dostarczanej do organizmu z owoców i warzyw. Oprócz tego zaleca się unikanie: napojów z fosforanami (np. typu cola), produktów bogatych w szczawiany (wiążących jony wapniowe w nierozpuszczalne kompleksy), stosowania soli kuchennej, napojów alkoholowych, palenia papierosów.

Stosując powyższe zalecenia i dodatkowo włączając aktywność fizyczną w znacznym stopniu zmniejszamy ryzyko wystąpienia ubytków kostnych, ale nadal to nie wszystko. Najnowsze badania donoszą, że niezbędnym elementem w diecie stosowanej w profilaktyce i leczeniu osteoporozy odgrywa witamina K. A dokładnie cała grupa związków określana skrótem MK-n, czyli nic innego jak menachinon – witamina K2. Witamina ta jest syntetyzowana przez bakterie saprofityczne układu pokarmowego (MK-4), występuje także w produktach pochodzenia mięsnego i w produktach fermentacji soi (MK-7).

Dlaczego witamina ta – do tej pory kojarzona wyłącznie z procesami krzepnięcia krwi – jest tak ważna w prewencji osteoporozy? Ponieważ reguluje ona „pracę” jednego z najważniejszych białek biorących udział w budowie, przebudowie i regeneracji tkanki kostnej – OSTEOKALCYNY (syntetyzowanej przez osteoblasty, czyli komórki kościotwórcze). To właśnie osteokalcyna, w swojej aktywnej, ukarboksylowanej postaci, odpowiedzialna jest za wiązanie jonów wapnia do hydroksyapatytu czyli głównego, nieorganicznego składnika kości.

Zobacz również
anoreksja dieta

Brak wystarczającej ilości witaminy K2 powoduje, że osteokalcyna nie będzie w stanie związać wystarczającej ilości jonów wapniowych, tym samym przyczyniając się do wzrostu ryzyka złamań. Zalecane dzienne spożycie ZDS witaminy K oszacowane na poziomie 120µg/dobę dla mężczyzn i 90µg/dobę dla kobiet, uważane jest za wystarczające w przypadku zapewnienia udziału tej witaminy w procesach krzepnięcia. Natomiast, aby witamina ta mogła wykazać swoje działanie również w obrocie kostnym, jej podaż należy zwiększyć przynajmniej do wartości 1mg/dobę, podczas gdy codzienna dieta przeciętnego Europejczyka dostarcza około 300- 700µg tej witaminy.