Aronia – panaceum na wolne rodniki

Stres, nieprawidłowe żywienie, zanieczyszczenie środowiska czy używki, to tylko kilka z wielu czynników mających negatywny wpływ na wydolność organizmu. Bezpośrednim winowajcą tych problemów są wolne rodniki, obecne na wielu płaszczyznach funkcjonowania człowieka.

Leczenie chorób to ostateczna oraz farmakologiczna walka z dolegliwościami ciała, dlatego zabiegi prewencyjne powinny stanowić podstawę do zachowania dobrobytu. Doskonałym zasobem związków o działaniu antyoksydacyjnym jest aronia. Antocyjanidyny zawarte w roślinie, wykazują działanie przeciwutleniające o bardzo wysokim poziomie skuteczności. Pasują więc idealnie w przypadku komponowania posiłku o dietoterapeutycznym działaniu.

Uniwersalny składnik żywności funkcjonalnej

W odniesieniu to zdrowego odżywiania eksperci są zgodni co do kwestii zbawiennego działania aronii na organizm człowieka. Głównym składnikiem rośliny są polifenole, do których zaliczyć można antocyjany oraz procyjanidy. Wykazują one silne działanie antyoksydacyjne. Aronia uważana jest, jako najbogatsze źródło tych związków w odniesieniu do innych owoców np. czarnej porzeczki [1].

Zawartość polifenoli plasuje się tutaj na poziomie od 2000-8000 mg/100g produktu, co w porównaniu do drugiej pod tym względem dzikiej roży wypada naprawdę bardzo interesująco (850 mg/100g produktu) [1].

Korzystne działanie owocu zauważyć można na różnych płaszczyznach. Fitozwiązki, które zawarte są w aronii przyczyniają się do obniżenia poziomu glukozy we krwi jak i przypisuje się im korzystny efekt w leczeniu otyłości. Polifenole zmniejszają aktywność enzymów metabolizujących cukry proste, przez co stymulują wychwyt glukozy [1].

U pacjentów, którzy cierpieli z tytułu zapalenia trzustki, wykazano poprawę stanu patologicznych zmian tego narządu. Antocyjany wyizolowane z owocu, wywierały silne działanie antyoksydacyjne oraz przyczyniały się do hamowania rozwoju procesu zapalnego, narządu odpowiedzialnego za produkcję insuliny [3].

Antyoksydacyjna kuracja

Wolne rodniki, inaczej reaktywne formy tlenu, czekają tylko na korzystne dla ich rozwoju warunki. Wtedy będą mogły utlenić związki, które w efekcie będą wykazywały działanie wbrew naszemu zdrowiu.

Mechanizm działania aronii w kwestii antyoksydacyjnej, można opisać na wielu płaszczyznach. Powodują one bezpośredni wychwyt oraz reakcję z wolnym rodnikiem, przez co stabilizują one potencjalnych szkodników. Redukują ilość wolnych rodników poprzez parowanie z reaktywną formą tlenu. Przyczyniają się również do katalizowania reakcji wolnych rodników, przez co są one skutecznie wygłuszane.

Powyższe działania znalazły również zastosowanie w wspomaganiu leczenia jednej z najpoważniejszych chorób dzisiejszego świata, jaką jest nowotwór. Rak, jako choroba o podłożu zapalnym jest w ścisłym związku z obecnością wolnych rodników. Pozwoliło to na przeprowadzenie wielu badań w tym kierunku, co dało korzystny efekt [2].

Kuracja antynowotworowa

Stosowanie surowca, jakim jest aronia, sprzyja hamowaniu angiogenezy oraz procesowi podziału komórek nowotworowych. W rozwoju procesu zapalnego obecnego w przypadku raka, aronia przyczynia się do spowalniania transkrypcji oraz replikacji DNA czynników nowotworowych. Badanie potwierdzające ten fakt określają skuteczność na poziomie 90%. Jak do tej pory badania dotyczyły myszy, jednakże informacja ta wygląda bardzo przyszłościowo względem nowych leków stosowanych w przypadku chorób onkologicznych [1,2].

Dawkowanie

Na podstawie badań stwierdzono, że spożywanie antocyjanów aroniowych wykazuje efekt w przypadku obniżania stężenia hemoglobiny glikowanej. Mowa tutaj o dawce 300 mg/dobę, co powodowało spadek wskaźnika tego parametru o 2,1%.

Badania kliniczne, które odbyły się w Bułgarii dotyczyły efektu aronii w przypadku obniżenia stężenia glukozy na czczo. Efekt ten określono, jako spadek na poziomie z 14,23mmol/l do 11,4 mmol/l [4].

Kuracja antyoksydacyjna wykorzystująca aronie, powinna być przeprowadzana skrupulatnie przez pewien okres czasu. W zależności od różnic w zdaniach, określa się jej długość, jako od 3 tygodni- 3 miesięcy, z różną intensywnością w spożywaniu. Mowa o jednej bądź dwóch szklankach soku dziennie. W związku, iż jedzenie aronii bezpośrednio nie należy do najprzyjemniejszych ze względu na swój cierpki smak. Można korzystać z przetworów tego surowca: dżem aroniowy, soki, czy nalewki. Oczywiście wprowadzenie tej terapii należy skonsultować z lekarzem.

Piśmiennictwo.

Banaś A., Korus A.: Prozdrowotne właściwości owoców i przetworów z aronii. Borgis Med. Rodz 2015, 4(18): 179-181.
Białek M., Rutkowska J., Hallmann.: Aronia czarnoowocowa, jako potencjalny składnik żywności funkcjonalnej. Żywność Nauka Technologia Jakość, 2012, 6(85), 21-30.
Sikora J., Markowicz M., Mikiciuk-Olasik E.: Rola i właściwości lecznicze aronii czarnoowocowej w profilaktyce chorób cywilizacyjnych. Bromat. Chem. Toksykol-XLII, 2009,1 str. 10-17.
Gawryś M., Zawada K., Wawer I.: Aronia w diecie diabetyków. VIA MEDICA. Diabetologia Kliniczna 2012, tom 1, nr 5.