Intermittent Fasting i standardowa dieta redukcyjna – porównanie nowych wyników badań

Korzyści z prowadzenia przerywanego postu  (ang. Intermittent fasting , IF) lub diety o obniżonej wartość kalorycznej w celu redukcji masy ciała, są porównywalne, jak informują naukowcy z Niemieckiego Centrum Badań nad Rakiem (DKFZ) i Szpitala Uniwersyteckiego w Heidelbergu. Donoszą także o badaniu o nazwie HELENA – największej analizie na temat IF do tej pory. Wyniki opublikowano w „The American Journal of Clinical Nutrition”.

Czym jest Intermittent Fasting IF?

Intermittent fasting, znany również jako dieta 16:8 lub dieta 5:2, jest obecnie bardzo modny. Niektóre źródła informują o tym, że taki sposób odżywiania się wpływa korzystnie na redukcję masy ciała, obniża ryzyko występowania cukrzycy typu 2 oraz nowotworów, wpływa pozytywnie na układ sercowo-naczyniowy oraz zdrowie mózgu.  Niemieckie Towarzystwo Żywienia (DGE) ostrzega, że ​​przerywany post nie jest odpowiedni do długotrwałej redukcji masy ciała, ponieważ wciąż brakuje danych na temat takiego typu diety na długoterminowe skutki odchudzania się.  

O badaniu

We współpracy z zespołem naukowców z DKFZ i naukowcami ze Szpitala Uniwersyteckiego w Heidelbergu Schübel zbadano 150 uczestników z nadwagą i otyłością w ramach badania HELENA, trwającego rok. Na początku badania losowo podzielono uczestników na trzy grupy.

Pierwsza stosowała standardową dietę, która obejmowała zmniejszenie dziennego spożycie kilokalorii o 20%. Druga grupa utrzymała plan dietetyczny typu 5: 2, czyli 5 dni bez ograniczeń w konsumpcji i 2 dni o wysokiej redukcji podaży energetycznej (w skali tygodnia redukcję wartości energetycznej diety oszacowano na około 20%).

Grupa kontrolna nie stosowała żadnego konkretnego planu dietetycznego, ale została poinformowana, podobnie jak wszyscy pozostali uczestnicy, o stosowaniu zrównoważonej diety zalecanej przez DGE. Po fazie redukcji masy ciała, badacze kontrolowali pomiary masy ciała i stan zdrowia uczestników przez kolejne 38 tygodni.

Wyniki i wnioski

Naukowcy z projektu HELENA odkryli, że poprawa stanu zdrowia była taka sama w przypadku obu metod żywieniowych. „U uczestników w obu grupach doszło do redukcji masy ciała, a wraz z nią do ubytku trzewnej tkanki tłuszczowej i dodatkowo zredukowana została ilość tłuszczu w wątrobie”- jak komentują badacze. Zmiany w składzie masy ciała uczestników dokładnie określono za pomocą specjalnego obrazowania MRT.

Badacze nie stwierdzili również żadnej różnicy między dwiema metodami dietetycznymi pod względem jakichkolwiek innych wartości metabolicznych, które analizowano.

Chociaż badanie HELENA nie potwierdza wszystkich oczekiwań związanych z okresowym głodzeniem, pokazuje również, że ta metoda nie jest mniej korzystna niż konwencjonalne diety odchudzające. „Dla niektórych osób łatwiej jest zdyscyplinować się przez dwa dni, zamiast liczyć kilokalorie i ograniczać jedzenie każdego dnia” – jak wyjaśnia Tilman Kühn, czołowy naukowiec projektu. „Ale aby utrzymać nową masę ciała, należy na stałe przejść na zrównoważoną dietę zgodnie z zaleceniami DGE”. 

Źródło: Ruth Schübel, Johanna Nattenmüller, Disorn Sookthai,Tobias Nonnenmacher, Mirja E Graf, Lena Riedl, Christopher L Schlett, Oyunbilegvon Stackelberg, Theron Johnson, Diana Nabers, Romy Kirsten, Mario Kratz,Hans-Ulrich Kauczor, Cornelia M Ulrich, Rudolf Kaaks, Tilman Kühn. Effects ofintermittent and continuous calorie restriction on body weight and metabolismover 50 wk: a randomized controlled trial. The American Journal of ClinicalNutrition, 2018; 108 (5): 933.