Komunikacja jako podstawowe narzędzie pracy dietetyka

Ułożenie dobrej diety dla pacjenta to połowa sukcesu. Kolejnym z bardzo  ważnych aspektów współpracy w relacji dietetyk – pacjent, jest komunikacja. To ona decyduje o tym czy pacjent zechce z nami dalej współpracować… To my, jako profesjonaliści, mamy obowiązek poznać zasady dobrej komunikacji i to my w głównej mierze odpowiadamy za relację jaka stworzy się między nami a naszymi klientami. Więź jaką uda nam się zbudować, wpłynie na postęp terapii, motywacje i stosowanie się do zaleceń oraz ocenę naszych kompetencji w oczach innych potencjalnych odbiorców naszych usług.

Jeśli nie czujesz się mocny w tej sferze-zacznij działać. Sięgnij po odpowiednią literaturę specjalistyczną lub zapisz się na kurs skutecznej komunikacji. Naukowcy zajmujący się problematyką komunikacji dowodzą, że można w tym zakresie poszerzać wiedzę i rozwijać umiejętności.

Oto wskazówki, które każdy dietetyk powinien wziąć sobie do serca:

SŁUCHANIE. Wysłuchaj. Próbuj zrozumieć, notuj informacje. Nie bombarduj pacjenta pytaniami. Pozwól mu się wypowiedzieć. Jednak jeśli pacjent zbyt dużo mówi na tematy zupełnie niezwiązane z poradą, delikatnie mu przypomnij w jakim celu przyszedł, mówiąc np. „miło się Pana słucha, ale mamy jeszcze sporo ważnych rzeczy do omówienia”.

OBSERWACJA. Obserwuj mowę ciała swojego pacjenta. Pamiętaj o kontakcie wzrokowym. Jeśli zauważasz, że pacjent  jest spięty i ma zamkniętą pozycję ciała, wyjaśnij mu, że wszystkie informacje które Tobie przekazuje zostają między wami. Obowiązuje cię tajemnica zawodowa.

PROSTY JĘZYK. Ty jesteś profesjonalistą, wiesz czym jest  ORAC, czy zespół metaboliczny. Twój pacjent niekoniecznie (choć nie jest wykluczone, że możesz trafić na pacjentów z szeroką wiedzą żywieniową). Posługuj się językiem zrozumiałym dla pacjenta. Pamiętaj, że niektórzy  wstydzą się powiedzieć, że czegoś nie rozumieją (co potem powoduje problemy wynikające z niewłaściwej interpretacji zaleceń). Upewniaj się co jakiś  czas, np. prosząc, aby pacjent powtórzył ustalenia, plan leczenia.  Możesz mu pomóc w zrozumieniu przekazywanych treści poprzez rysunki, lub zdjęcia. Twoja porada będzie uznana za kompletną i ciekawą.

EMPATIA. Warto wczuć się w sytuację drugiego człowieka. Jednak pod żadnym pozorem nie próbuj z góry osądzać pacjenta, domniemywać, zgadywać, co może mu dolegać lub dlaczego zachorował czy utył. Nie zaczynaj też od słów „proszę się rozebrać, zrobimy panu analizę składu ciała”. Zapytaj pacjenta czy wie na czym polega badanie przy pomocy urządzenia, na którym pracujesz. Okaż zrozumienie, stwórz atmosferę poszanowania i troski.

OPANOWANIE. Jeśli masz gorszy dzień, nie informuj o tym pacjenta. Nikt nie chce słuchać porad od osoby nadąsanej, nerwowej czy pogniewanej. W sytuacji gdy pacjent sam nie zgadza się na proponowane ustalenia, nie próbuj wywierać na nim presji, nie strasz go konsekwencjami.

WYZNACZANIE GRANIC. Nie wychodź poza swoje kompetencje. Nie jesteś psychologiem ani księdzem. Możesz zaproponować skorzystanie z dodatkowej pomocy terapeuty jeśli uznasz, że pacjent ma poważniejsze problemy. Nie opowiadaj o swoim prywatnym życiu. Chyba, że pacjent sam zapyta.

KONTAKT I ZAINTERESOWANIE. Poinformuj pacjenta, że pragniesz, aby informował Cię o napotkanych w trakcie dietoterapii wątpliwościach, sugestiach, problemach. Nie ignoruj ich nigdy, ponieważ jesteś częściowo odpowiedzialny za jego zdrowie.