Korzeń lukrecji
Lukrecja była wykorzystywana przez ludzi od wielu wieków. Również dzisiaj znajduje zastosowanie jako składnik słodyczy, słodzik czy dodatek smakowy a także jako lek w medycynie współczesnej jak i ludowej. Lukrecja charakteryzuje się dobrze wyczuwalnym słodkim smakiem. Jej walory doceniał m.in. Napoleon, który przeżuwał fragmenty tej rośliny ze względu na jej smak. Faraon egipski Tutenchamon został pochowany wraz ze znacznym zapasem lukrecji, której miał używać w zaświatach jako słodycze lub i lekarstwo.
Lukrecja właściwości
Korzeń lukrecji ma imponującą ilość udokumentowanych zastosowań i jest jednym z najczęściej poszukiwanych leków roślinnych. Wykorzystywana jest pomocniczo w terapii wielu schorzeń takich jak astma, łysienie, nieprzyjemny zapach z ust, zapalenie torebek stawowych, owrzodzenia, zespół przewlekłego zmęczenia, depresja, grypa i przeziębienie, kaszel, łupież, zapalenie dziąseł, rozedma płuc, próchnica zębów, dna moczanowa, infekcje wirusowe, problemy wątrobowe, menopauza, ból gardła, infekcje drożdżakowi, oraz przerost prostaty.
Zdrowie z korzenia lukrecji
Z korzenia lukrecji zostało wyodrębnionych setki potencjalnie leczniczych związków m.in. flawonoidy oraz estrogeny roślinne (fitoestrogeny). Kluczową substancją leczniczą w tej roślinie jest glikoryzyna (związek ten jest 50 razy słodszy od cukru) i wykazuje dobroczynne działanie na organizm ludzki mogąc wspomagać leczenie szeregu dolegliwości. Wydaje się, że chroni przed spadkiem hormonów adrenergicznych takich jak kortyzol (jeden z głównych hormonów obniżających stres). Powodując że są one bardziej dostępne dla receptorów w ustroju.
Lukrecja ma również potwierdzone działanie w terapii owrzodzeń. Pomaga redukować poziom kwasów w żołądku, wspomaga także procesy trawienia i może niwelować objawy zgagi a także działać jako łagodny środek przeczyszczający.
Łagodzi podrażnienia, zapalenia oraz skórce przewodu pokarmowego. Wspomaga pracę wątroby, a także obniża poziom cholesterolu we krwi.
Lukrecja działa także wspomagająco na układ odpornościowy przez zwiększanie wydzielania interferonu kluczowej substancji chemicznej wykorzystywanej w obronie przed wirusami. Roślina ta zawiera związki będące silnymi przeciwutleniaczami a także fitoestrogenami
