Stan przedcukrzycowy

Stanem przedcukrzycowym nazywamy stan wysokiego ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2; charakteryzuje się on podwyższonym poziomem glukozy na czczo (między 100-125 mg/dl) oraz nieprawidłowym wynikiem doustnego testu obciążenia glukozą (stężenie glukozy 2 godziny po OGTT między 140-199 mg-dl). Stan przedcukrzycowy spowodowany jest dysfunkcją komórek beta trzustki oraz rozwiniętą insulinoopornością tkanek.

Dane Amerykańskiego Stowarzyszenia Diabetologicznego wskazują, że u ponad 70% osób stan przedcukrzycowy może się ostatecznie rozwinąć w pełnoobjawową cukrzycę typu 2.

Zazwyczaj niepokojące wyniki badań zostają odkryte „przy okazji”, jednak nie należy ich lekceważyć. Jak wiemy – lepiej zapobiegać niż leczyć.

Wczesne wykrycie stanu przedcukrzycowego oraz wprowadzenie odpowiednich zmian w stylu życia pozwala na zmniejszenie ryzyka zachorowania na cukrzycę.

Odpowiednia masa ciała = więcej ruchu

Stan przedcukrzycowy najczęściej diagnozuje się u osób z nadwagą lub otyłością. Zatem dążenie do odpowiedniej masy cała będzie jednym z celów leczenia stanu przedcukrzycowego. Dzięki aktywności fizycznej obniżamy poziom glukozy, zmniejszamy ilość tłuszczu w organizmie, zmniejszamy insulinooporność naszych tkanek. Co więcej, dzięki aktywności chudniemy!

Zaleca się 30-minutowy wysiłek fizyczny przez 5 dni w tygodniu (np. szybki spacer, pływanie, fitness).

Odpowiednia dieta

Konsekwentna zmiana nawyków żywieniowych obok zwiększenia aktywności fizycznej jest niezbędna w leczeniu stanu przedcukrzycowego.

🔎 Warto podkreślić, że interwencje żywieniowe mają udowodnioną skuteczność [1]. U dorosłych ze stanem przedcukrzycowym interwencja dietetyczna skutecznie poprawiała wyniki glikemii, parametry antropometryczne, ciśnienie krwi i większość poziomów lipidów. Nawet u osób z już zdiagnozowaną nową cukrzycą wskazuje się, że obniżenie nadmiernej masy ciała powoduje wyraźną remisję choroby nawet w dłuższym okresie [2].

Dzięki odpowiedniej diecie, schudniemy i ustabilizujemy poziom glukozy we krwi. U pacjentów z grupy wysokiego ryzyka zaleca się sprawdzenie modelu żywieniowego oraz ewentualną korektę błędów żywieniowych. Należy wprowadzić dietę o odpowiedniej kaloryczności, bogatą w błonnik, a ubogą w produkty wysokokaloryczne, wysokoprzetworzone, z dużą zawartością tłuszczów nasyconych. Nie ma potrzeby wprowadzania diety z ograniczeniem łatwoprzyswajalnych węglowodanów.

Zagraniczne ośrodki naukowe proponują dietę opartą na modelu śródziemnomorskim czy dietę DASH (przy współistniejących zaburzeniach lipidowych).

Bibliografia:

1. Dudzik, J. M., Senkus, K. E., Evert, A. B., Raynor, H. A., Rozga, M. R., Handu, D., & Moloney, L. M. (2023). The Effectiveness of Medical Nutrition Therapy Provided by a Dietitian in Adults with Prediabetes: A Systematic Review and Meta-Analysis. The American Journal of Clinical Nutrition.
2. Wu, H., Yang, A., Lau, E. S., Zhang, X., Fan, B., Ma, R. C., … & Luk, A. O. (2024). 1-year weight change after diabetes diagnosis and long-term incidence and sustainability of remission of type 2 diabetes in real-world settings in Hong Kong: An observational cohort study. PLoS medicine, 21(1), e1004327.

• Data pierwotnej publikacji: 2.04.2015
• Data ostatniej aktualizacji o wyniki badań: 6.02.2024