Środki dopingujące – hGH, EPO i Insulina

Somatotropina (hGH)

Kolejnym, jednym z bardziej znanych środków stosowanych przede wszystkim w dyscyplinach siłowych, ze względu na swe właściwości anaboliczne – podobnie zresztą do SAA jest hormon wzrostu – hGH czy też, jak kto woli – somatotropina.

Hormon ten naturalnie produkowany jest przez płat przedni przysadki mózgowej. Odpowiada przede wszystkim za wzrost tkanek i narządów, chrząstek i ścięgien, a także przyspiesza ich regenerację. Nasila syntezę białek i kwasów nukleinowych w organizmie.

Działanie

Poprawa regeneracji pozwala na dłuższe i cięższe treningi z większą wydajnością, dodatkowo nie jest on wykrywalny w testach moczu, co sprawia że liczni sportowcy skuszeni walorami i działaniem – sięgają po ten środek.

W medycynie wykorzystywany jest w terapii dorosłych i dzieci- służy m.in. do leczenia zaburzeń wzrostu, zespołu Turnera czy też przewlekłej niewydolności nerek.

Skutki uboczne i zagrożenia

Do najczęściej niepożądanych skutków ubocznych stosowania hormonu wzrostu należą: powiększenie narządów wewnętrznych, przerost kości, obrzęki, nadciśnienie i niedociśnienie tętnicze, a także wzrost ryzyka wystąpienia nowotworów jelita grubego, prostaty czy piersi oraz zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy.

Długotrwałe stosowanie może także prowadzić do niewydolności serca i zaburzeń jego rytmu – prowadząc nawet do śmierci.

Erytropoetyna (EPO)

Środkiem, który również cieszy się dużym zainteresowaniem wśród sportowców jest erytropoetyna – w skrócie EPO – środek, przez który swojego czasu ,,wpadł” bardzo znany kolarz, przez co został objęty dożywotnią dyskwalifikacją.

Działanie

Erytropoetyna jest to hormon uwalniany przez nerki i wątrobę. Jego działanie polega na pobudzaniu komórek szpiku kostnego – by te produkowały więcej krwinek czerwonych – erytrocytów. Efektem jest poprawa wydolności organizmu wskutek podwyższenia stężenia hemoglobiny, co przyczynia się do większej ilości przenoszonego tlenu, a jak wiadomo odpowiednie zaopatrzenie mięśni i serca w tlen jest czynnikiem warunkującym ich pracę.

W medycynie środek ten stosowany jest w leczeniu przewlekłej niewydolności nerek.

Skutki uboczne i zagrożenia

Jego działania niepożądane to: zmiany konsystencji krwi, co może prowadzić do jej zagęszczenia – a w efekcie do zakrzepicy żył głębokich , zatorowości płucnej czy też zakrzepicy wieńcowej. Efekty niepożądane u sportowców może dodatkowo nasilać zwiększona utrata płynów – co także prowadzi do zagęszczenia krwi.

Insulina

Kolejna na liście zakazanych środków dopingujących jest Insulina. Jest to hormon produkowany przez komórki beta wysepek Langerhansa w trzustce.

Działanie

Przyspiesza ona transport glukozy do mięśni oraz pobudza syntezę białek i hamuje ich rozpad w mięśniach – przez co wydaje się atrakcyjna dla sportowców. Zwiększa także liczbę glukonotransporterów, a w następstwie obniża stężenie glukozy we krwi.

Wysiłek o umiarkowanej intensywności obniża stopniowo stężenie insuliny we krwi – spadek zaczyna się we wczesnym okresie wysiłku. Stężenie insuliny obniża się także w czasie wysiłków siłowych i maksymalnych.

Zmniejszenie stężenia insuliny we krwi podczas wysiłku jest sytuacją korzystną z punktu widzenia potrzeb energetycznych pracujących mięśni. Nie zmniejsza to bowiem transportu glukozy do pracujących mięśni, zmniejsza się natomiast transport glukozy do niepracujących mięśni. Sprzyja to oszczędzaniu tego cukru.

Skutki uboczne i zagrożenia

Główne efekty niepożądane stosowania insuliny- dostarczanej z zewnątrz związane są z hipoglikemią – co może prowadzić do utraty przytomności, śpiączki czy w najcięższych przypadkach do śmierci.