Mio-inozytol (MYO) to organiczny związek chemiczny zaliczany do grupy alkoholi cukrowych. Występuje w szerokiej gamie produktów spożywczych m.in. owocach cytrusowych, orzechach, kiełkach pszenicy czy nasionach roślin strączkowych. Z tego powodu jego głównym źródłem jest dieta. Dostarcza ona dziennie około 1 g MYO, co całkowicie pokrywa zapotrzebowanie organizmu na ten związek [1,2].
Inozytol a mio-inozytol
Inozytol to witaminopodobny związek organiczny z grupy cukroli. Jednak kiedy mówimy o inozytolu, w rzeczywistości odnosimy się do grupy jego dziewięciu izomerów. Wśród nich znajduje się mio inozytol stanowiący najbardziej biodostępną formę tego związku [1,2].
Suplementacja mio-inozytolem
Mio-inozytol dostarczany jest do organizmu przede wszystkim z pokarmu. Jednak w niektórych przypadkach podaż tego związku z diety jest niewystarczająca do pokrycia dziennego zapotrzebowania. W takich okolicznościach zalecana jest suplementacja. Preparaty z mio-inozytolem dostępne są zarówno w postaci proszku, tabletek, jak i kapsułek. Jednak zgodnie ze stanowiskiem Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników (PTGiP) zaleca się stosowanie produktów zawierających minimum 2000 mg mio-inozytolu. Dlatego też najlepszym wyborem są produkty w postaci proszku do sporządzenia roztworu [1,2].
Do kogo skierowane są preparaty z mio-inozytolem?
Na podstawie przeprowadzonych metaanaliz ustalono, że suplementacja mio-inozytolem szczególnie wskazana jest w przypadku osób z chorobami metabolicznymi oraz neurologicznymi. Wykazano też, że przyjmowanie go wspomaga leczenie zespołu policystycznych jajników (PCOS) [1,2].
Dawkowanie
Zalecana dzienna dawka mio-inozytolu dla osoby zdrowej wynosi od 500 do 2000 mg. Jest to ilość stosowana profilaktycznie, wykazująca korzystny wpływ na działanie organizmu. Jednak w przypadku uzupełniania niedoborów bądź leczenia schorzeń, zalecane dawki są znacznie większe. Dla przykładu PTGiP, jako wspierające leczenie kobiet z PCOS oraz towarzyszącą mu insulinoopornością, zaleca przyjmowanie około 4000 mg mio-inozytolu na dobę. Należy jednak pamiętać, że suplementacja mio-inozytolem powinna odbywać się pod kontrolą lekarza [1,2].
Jak długo należy stosować mio-inozytol?
Według danych pierwsze zauważalne efekty kuracji mio-inozytolem można zaobserwować po co najmniej trzymiesięcznym, nieprzerwanym stosowaniu preparatu zawierającego ten związek [3].
Skutki uboczne
Mio-inozytol powszechnie uważany jest za nietoksyczny.Niemniej jednak spożywanie ponad 12 g tego związku na dzień może wywołać łagodne objawy żołądkowo-jelitowe takie jak nudności, wzdęcia czy biegunki [3].
Mio-inozytol w terapii PCOS
Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest chorobą związaną z zaburzeniami hormonalnymi, metabolicznymi oraz reprodukcyjnymi. Hiperinsulinemia będąca następstwem insulinooporności stanowi kluczowy czynnik determinujący występowanie wszystkich wcześniej wymienionych dysregulacji. Z tego powodu w standardach leczenia PCOS od lat stosuje się związki uwrażliwiające tkanki na działanie insuliny. Zaliczany do grupy tych substancji mio-inozytol przyczynia się do poprawy funkcji jajników. Tym samym wspiera regularność cyklu miesiączkowego. Ponadto obniżenie poziomu glukozy we krwi poprawia wzajemny stosunek żeńskich hormonów płciowych oraz powoduje spadek stężenia androgenów. Umożliwia to przywrócenie prawidłowej owulacji, poprawiając płodność kobiet, zmagających się z tym schorzeniem [1,2].
Należy jednak wspomnieć, że większość przeprowadzonych analiz dotyczących terapeutycznego działania mio-inozytolu na zespół policystycznych jajników nie uwzględniały fenotypowego zróżnicowania leczonych pacjentek. Oznacza to, że w badaniach dominował klasyczny dla PCOS zespół cech tj. otyłość oraz rozwinięta insulinooporność. Fakt ten uniemożliwia przełożenie wyników suplementacji mio-inozytolu na całą populację kobiet, cierpiących z powodu zespołu policystycznych jajników [1,2].
Mio-inozytol a odchudzanie
Badania sugerują, że stosowanie mio-inozytolu przez osoby otyłe ma korzystny wpływ na ich gospodarkę węglowodanową. Tym samym pośrednio może przyczyniać się do redukcji masy ciała. Spowodowane jest to obniżeniem poziomu glukozy we krwi, wynikające z uwrażliwienia tkanek na działanie insuliny. Należy jednak zaznaczyć, że badania nad wpływem inozytoli na nasz organizm wciąż trwają. Dlatego chcąc zadbać o sylwetkę, warto pamiętać o stosowaniu pełnowartościowej diety, aktywności fizycznej oraz zachowaniu deficytu kalorycznego [1,2].
Podsumowanie
Mio-inozytol to najbardziej rozpowszechniona oraz biodostępna forma inozytolu. Uznawany jest za witaminopodobny związek z grupy cukroli, dostarczany do organizmu przede wszystkim z diety. Dzięki swoim właściwościom mio inozytol znalazł zastosowanie jako środek wspomagający leczenie zespołu policystycznych jajników oraz towarzyszących mu zaburzeń metabolicznych [1,2].
Bibliografia:
- Oszukowski, P., Jakimiuk, A., Spaczyński, M., Szamatowicz, J., KarowiczBilińska, A., Nowak-Markwitz, E., Putowski, L., & Isaat, T. (2014). Stanowisko Zespołu ekspertów Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dotyczące stosowania preparatów zawierających myo-inozytol, przez pacjentki z zespołem policystycznych jajników ( PCOS ). Ginekologia Polska, 85, 158–160.
- Jakimiuk, A. J., & Szamantowic, J. (2014). Rola niedoboru inozytolu w patofizjologii zaburzeń występujących w zespole policystycznych jajników. Ginekologia Polska, 85, 54–57.
- Carlomagno, G., & Unfer, V. (2011). Inositol safety: clinical evidences. European review for medical and pharmacological sciences, 15(8), 931–936.
