Wokół aloesu i jego dobroczynnych właściwości krąży wiele pogłosek, których jedynie część była zbadana naukowo na reprezentatywnej grupie badanych. Wiele z zastosowań tej rośliny było odnotowywane jeszcze w czasach starożytnych. Dzisiaj pełnymi garściami czerpią z nich koncerny kosmetyczne i producenci z branży medycyny alternatywnej. A co na to współczesna nauka?
Czy picie soku aloesowego przynosi potwierdzone korzyści dla zdrowia?
Zacznijmy od tego, że rozporządzenie unijne wciągnąło ekstrakty z liści aloesu zawierające pochodne hydroksyantracenu na listę substancji zakazanych w przemyśle spożywczym i suplementach diety. Jego spożycie ma istotne skutki uboczne, wpływa także na wchłanianie leków. Najpoważniejszym zarzutem jest jego potencjalna rakotwórczość. Europejski urząd bezpieczeństwa żywności EFSA wskazał, że nie da się obecnie wyznaczyć dopuszczalnej dawki hydroksyantracenu, więc nie powinien być stosowany jako składnik żywności w ogóle – przyp. redakcji
Na przykład badania oparte na randomizowanej grupie badanych, z zastosowaniem grupy kontrolnej, z podaniem placebo, wykazały, że picie soku z aloesu nie przynosi jakichkolwiek pozytywnych skutków w terapii zespołu jelita drażliwego. Wykazano natomiast, że w schorzeniu tym może pomóc inny środek roślinny – a mianowicie olejek z mięty pieprzowej.
Doniesienia naukowe dotyczące leczniczego działania preparatów pochodzących z aloesu (stosowanych doustnie) są mocno przesadzone. Biorąc pod uwagę ostatnie doniesienia na temat możliwości wywoływania zapalenia wątroby przez środki na bazie tej rośliny, stosowanie ich powinno być ograniczone lub / i konsultowane z lekarzem.
W przypadku kosmetyków sytuacja wygląda inaczej. Ekstrakty aloesu stosowane miejscowo są akceptowane powszechnie jako przynoszące ulgę przy kuracji oparzeń II stopnia i przyspieszające gojenie.
- Data pierwotnej publikacji: 4.12.2013
- Data ostatniej aktualizacji o wyniki badań: 29.09.2022
