Diagnostyka laboratoryjna w dietetyce – recenzja książki

Jeśli jesteś studentem kierunku medycznego i szukasz Szczeklika, Jarosza i Solnicy w jednym, to mam dla Ciebie propozycję. Przedstawiam książkę pt.: „Diagnostyka laboratoryjna w dietetyce” pod red. Lucyny Ostrowskiej. 

Diagnostyka laboratoryjna w dietetyce

Publikacja ta obejmuje temat diagnostyki laboratoryjnej z perspektywy dietetyki. Zawiera zarówno zagadnienia medyczne (charakterystyka jednostek chorobowych), elementy diagnostyki laboratoryjnej (badania biochemiczne przydatne w postawieniu diagnozy lub monitorowaniu leczenia), jak i zalecenia żywieniowe (modyfikacje dietetyczne w opisywanych schorzeniach).

Książka świetnie nada się w charakterze podręcznika akademickiego dla studentów dietetyki. Jest odpowiednia także dla osób chcących pogłębić wiedzę związaną z leczeniem dietetycznym pacjentów, na podstawie wyniki badań diagnostycznych. Pozycja ta przydatna będzie także dla innych uczestników zespołu terapeutycznego: lekarzy, diagnostów laboratoryjnych i specjalistów. Czyli wszystkich zainteresowanych badaniami laboratoryjnymi, przydatnymi w diagnostyce powszechnie występujących chorób.

Zawartość książki i jej budowa

Podręcznik składa się z 2 części: 

• wstępu, w którym opisano rodzaje materiałów do badań laboratoryjnych. Wpływ czynników przedanalitycznych na wynik badania laboratoryjnego oraz podstawowe zasady interpretacji wyników; 
• części właściwej, przedstawiającej diagnostykę laboratoryjną wybranych chorób i stanów klinicznych. Przykładowo: zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i równowagi kwasowo-zasadowej, niedobory żywieniowe oraz niedożywienie, otyłość, zaburzenia odżywiania, choroby metaboliczne, choroby układu sercowo-naczyniowego, pokarmowego i moczowego oraz choroby tarczycy.

Każdy rozdział z części właściwej składa się z 3 podrozdziałów:

• etiologii i patogenezy jednostek chorobowych danego układu narządów lub danej grupy zaburzeń
• podstawy diagnostyki laboratoryjnej opisywanych chorób
• odpowiednio dopasowanych do nich zaleceń żywieniowych.

Dodatkowo każdy rozdział opatrzony jest piśmiennictwem na końcu.

Przykładowo w rozdziale o chorobach metabolicznych znajdziemy według powyższego schematu omówioną:

• cukrzycę typu II łącznie z insulinoopornością i ich możliwymi powikłaniami
• zaburzenia gospodarki lipidowej z wyróżnieniem hipercholesterolemii, dyslipidemii aterogennej czy zespołu chylomikronemii
• dnę moczanową z charakterystyką odpowiednich badań laboratoryjnych krwi, moczu i płynu stawowego
• osteoporozę z wytycznymi dotyczącymi suplementacji witaminy D.

Podręcznik w praktyce

Tak szerokie przedstawienie najważniejszych jednostek chorobowych z kilku punktów widzenia, dostarcza wielu niezbędnych informacji. Są one wymagane w celu udzielania kompletnych porad dietetycznych.

Podręcznik jest czytelnie zbudowany, utrzymany wewnątrz w szarych odcieniach. Dla urozmaicenia treści wybrane informacje przekazane są także w tabelach. Książka ma charakter podręcznika naukowego – użyty język jest fachowy, lecz zrozumiały dla czytelnika.

Dużym plusem „Diagnostyki laboratoryjnej w dietetyce” jest zawarty na końcu książki skorowidz. Ułatwia on odnalezienie np. danego parametru biochemicznego krwi oraz wartość merytoryczna podręcznika.

Podejście do tematu diagnostyki od strony jednostek chorobowych zbiera różne badania laboratoryjne krwi lub moczu przydatne w diagnostyce i kontroli danej choroby. Przez to grupy badań powtarzają się w różnych rozdziałach.

Aby sprawdzić np. dany parametr krwi, trzeba więc prześledzić kilka rozdziałów. Odnośniki zawarte w tekście umożliwiają szybkie poruszanie się w tym obrębie.

Dodatkowym ułatwieniem dla odbiorcy byłoby dodanie rozdziału omawiającego osobno podstawowe badania laboratoryjne. Są to badanie takie jak morfologia krwi, badanie ogólne moczu, czy lipidogram, elektrolity i inne.

Podsumowanie

Lektura ta to kompendium wiedzy, łączące zagadnienia medycyny, diagnostyki laboratoryjnej i dietetyki, w kompleksowym podejściu do najczęściej występujących problemów zdrowotnych. Obejmują zarówno ich patomechanizm, jak i diagnostykę oraz wsparcie żywieniowe. Z tego względu jest świetną pozycją dla studentów dietetyki klinicznej, którzy często współpracować będą z lekarzami i diagnostami laboratoryjnymi.