Test końcowy: psychodietetyka w odchudzaniu

B – Ambiwalencja to zauważanie zarówno powodów za, jak i przeciwko zmianie.

B – Ambiwalencja charakteryzuje się niepewnością wobec zmiany. Doradzanie w takim momencie może spowodować „obronę” – opór pacjenta i skupienie na argumentach przeciwko zmianie.

C – Proces zmiany obejmuje prekontemplację, kontemplację, przygotowanie, działanie, utrzymanie i nawrót.

A – W fazie kontemplacji pacjent zastanawia się czy zmiana będzie dla niego korzystna. Pytania kartezjańskie porównują korzyści i straty przed i po zmianie. Wykonania takiego ćwiczenia z pacjentem może pomóc mu zauważyć przeważające korzyści.

C – Po nawrocie warto skupić się na zrozumieniu dlaczego on się pojawił, wspierającym podejściu orazodbudowie poczucia własnej skuteczności.

C – Wielokrotne podchodzenie do diety świadczy o motywacji i silnej woli. Jeśli pacjentka „po jakimś czasie ma dosyć” prawdopodobnie zakłada sobie cele, które nie są dostosowane do jej zasobów i możliwości.

D – Motywacja będzie większa jeśli plan będzie jasno określony i będzie wydawał się możliwy do zrealizowania.

B – Motywację może przynieść wypisanie korzyści ze zmiany i strat związanych z brakiem zmiany

A – Ludzie wierzą bardziej w to, co sami wypowiedzą.

C – To zdanie nie zawiera chęci zmiany (pragnienia, powodu za zmianą, zdolności, zobowiązania).

B – Odzwierciedlanie to inaczej parafrazowanie, czyli powtarzanie tego co powiedział pacjent w sposób prosty lub bardziej złożony, aby pogłębić zrozumienie.

C – Jedzenie może rzeczywiście podnieść poziom serotoniny i dopaminy, tym samym poprawiając nasznastrój, ale jedynie na krótki moment.

A – Odraczanie gratyfikacji to umiejętność powstrzymania się od sięgnięcia po nagrodę, w celu otrzymania nagrody w późniejszym czasie. Świadczy o samokontroli.

C – Efekty mogą się pojawić, ale są krótkoterminowe

A – Teoria hamowanego łakomstwa mówi o zaburzeniu samokontroli w jedzeniu u osób odchudzających się.

B – Głód narasta stopniowo, a apetyt pojawia się szybko.

A – Zachowania kompensacyjne takie jak wymiotowanie rozpoznajemy w bulimii.

C – Rozmowa może być uznawana za dystrakcję

B – Myślenie „wszystko albo nic” nie pozwala nam docenić siebie za wysiłki, które nie są idealne i zwiększa szansę całkowitego porzucenia starań, gdy coś nie wyjdzie według naszego ambitnego planu.