Strefa dla zalogowanych >Wykryto wysokie stężenie glifosatu (znanego herbicydu) w popularnych, amerykańskich produktach spożywczych
„Po raz pierwszy w historii świata, każda istota ludzka narażona jest na kontakt z toksycznymi chemikaliami od poczęcia aż do śmierci. Substancje te są magazynowane w organizmach większości populacji ludzkiej, niezależnie od wieku. Pojawiają się w kobiecym mleku, a nawet w tkankach nienarodzonych dzieci” – Rachel Carson, Silent Spring
Glifosat, składnik aktywny w produkcie Roundup firmy Monsanto, jest najbardziej rozpowszechnionym herbicydem (substancją usuwającą chwasty) w historii świata. Jego rozwój był równoznaczny z poszerzeniem wykorzystywania genetycznie modyfikowanych warzyw i plonów na ponad 175 milionach akrów w USA i 440 milionach akrów na całym świecie.
Najnowsze badania naukowe pokazują, że szkodliwość glifosatu na organizm człowieka przejawia się już w najniższych stężeniach (10-9). W najpopularniejszych produktach amerykańskich glifosat plasuje się na poziomach od 289,47×10-9 aż do 1 125,3×10-9. Testy i analizy wykonanych badań przeprowadzone zostały przez laboratoria Anresco w San Francisco. Badaniu poddano 29 produktów spożywczych popularnych na amerykańskich półkach sklepowych. Produkty te również odnajdujemy w sklepach na skalę globalną.
Na chwilę obecną amerykańskie uregulowania prawne dopuszczają wysokie stężenia glifosatu w organiźmie. Dopuszczalna dzienna dawka (ADI) wynosi 1,75mg/kg/dzień, natomiast w Europie stosuje się normę 0,3mg/kg/dzień. Badania na szczurach wykazały uszkodzenie nerek i wątroby poprzez mutacje w ponad 4,000 genach po podaniu dawki 0,05×10-9.
Informacja o tym, że w najpopularniejszych płatkach śniadaniowych w USA stężenie glifosatu wynosi 1 125,3×10-9 powinna być dla nas pobudką. Zwłaszcza w obliczu ostatnich niezależnych badań wykonywanych przez międzynarodowy zespół, gdzie wysunięto wniosek, aby obniżyć poziom ADI do 0,025mg/kg/dzień. Stanowi to 1/12 dopuszczalnej dawki w Europie i 1/70 dawki w USA. Należy mieć świadomość, że glifosatu nie można usunąć poprzez obróbkę termiczną. Sama substancja utrzymuje się w żywności przez co najmniej rok (w zależności od dawki) nawet w formie mrożonej czy przetworzonej.
